Η επιστημονική κοινότητα και ο κόσμος της αρχαιολογίας αποχαιρετούν με βαθιά συγκίνηση τον Πάνο Βαλαβάνη, τον σπουδαίο αρχαιολόγο και καθηγητή, που έφυγε από τη ζωή στα 71 του χρόνια.
Ο άνθρωπος που αγάπησε την αρχαιότητα όσο λίγοι, άφησε πίσω του ένα ανεκτίμητο έργο – και μια άρρηκτη σχέση ζωής με έναν τόπο ιερό: την Επίδαυρο.
Δεν ήταν απλώς ένας ακόμη αρχαιολογικός χώρος για τον Πάνο Βαλαβάνη.
Η Επίδαυρος, με το παγκοσμίως γνωστό αρχαίο θέατρο και το Ασκληπιείο της, αποτέλεσε για εκείνον σημείο έμπνευσης, έρευνας και προσωπικής αφοσίωσης.
Ως καθηγητής Κλασικής Αρχαιολογίας στο ΕΚΠΑ, είχε καθιερώσει τις επιτόπιες διδασκαλίες στην Επίδαυρο, μεταφέροντας φοιτητές του στον ίδιο τον χώρο όπου χτυπάει η «καρδιά» της ελληνικής πολιτιστικής κληρονομιάς.
Με δέος και πάθος, τους δίδασκε μπροστά από το σκηνικό του αρχαίου θεάτρου, αναδεικνύοντας τη μοναδικότητα της ακουστικής, της αρχιτεκτονικής και της θεραπευτικής λειτουργίας του χώρου στην αρχαιότητα.
«Δεν αρκεί να διδάσκεις την αρχαιολογία στις αίθουσες – πρέπει να τη ζεις», έλεγε συχνά.
Με περισσότερα από 13 βιβλία και 80 επιστημονικά άρθρα, ο Βαλαβάνης ασχολήθηκε σε βάθος με την ελληνική τέχνη, την αρχιτεκτονική, τους Παναθηναϊκούς αμφορείς, την κεραμική, τους αθλητικούς θεσμούς και την τοπογραφία των ιερών.
Η ανασκαφική του δράση περιλάμβανε μεταξύ άλλων την Επίδαυρο, τους Δελφούς, τη Νάξο, την Ερέτρια, το Γαλαξίδι, και τον Μαραθώνα, αλλά πάντα επέστρεφε στην Επίδαυρο, όπου ένιωθε πως «κάθε πέτρα μιλά».
Γεννημένος το 1954 στην Αθήνα, με καταγωγή από τον Μεσότοπο Λέσβου, σπούδασε Κλασική Αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και συνέχισε τις σπουδές του στη Γερμανία. Δίδαξε στο ΕΚΠΑ από το 1980, ενώ διετέλεσε και πρόεδρος του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας.
Η απώλειά του αφήνει δυσαναπλήρωτο κενό. Το έργο του όμως, η αγάπη του για την Επίδαυρο και η σοφία του, θα συνεχίσουν να εμπνέουν τις επόμενες γενιές.
